Racisme in Nederland. Blinde vlekken, zere plekken

Ik ben wit, zat op een witte school en had een overwegend witte vriendenkring. Tot ik een bijzondere vriendschap sloot met een Surinaamse vrouw. Zoals alle vriendinnen praatten we veel met elkaar: over het leven, liefdes, dromen, verdriet, familie.

Gaandeweg werd me duidelijk dat we in veel hetzelfde zijn, maar… dat zij in een heel ander Nederland leeft waarin zij anders behandeld wordt dan ik. 

Het raakte me. Ik fietste door het leven met wind mee en wist niet eens dat het waaide. Ik verdiepte mij in waarom onze ervaringen anders waren en luisterde naar de verhalen van andere mensen van kleur over discriminatie en racisme. Als je iemand in de ogen kijkt en echt luistert, kun je je niet meer afwenden. Daarom maakte ik deze expositie van portretten en verhalen. Ik ben geen lotgenoot maar probeer wel een bondgenoot te zijn.

Kijk deze 19 mensen in de ogen en luister naar hun verhalen. Wij witte mensen zijn aan zet om onszelf en elkaar aan te spreken over onze blinde vlekken en zere plekken. 

Om de verhalen in hun geheel te lezen, klik hier voor de boekversie, en hier voor een PDF met alle beelden in hoge kwaliteit.

Marjolein Annegarn

Note: We beseffen dat er nog veel meer vormen van racisme zijn dan het antizwart racisme als gevolg van ons Trans-Atlantische slavernij verleden, waar in dit project de nadruk op ligt.